Ik ben al meer dan veertig jaar verslingerd aan Indonesisch koken. De laatste jaren ook aan de Thaise keuken. En recentelijk probeer ik me te bekwamen in de Cambodiaanse en Birmese keuken. Azië heeft zoveel verrassende smaken, daarover zal ik wel nooit uitgeleerd raken.

Van mijn grote vriend Lonny Gerungan – volgens mij de beste Indonesische/Balinese chef – heb ik heel veel geleerd. Ik woonde jarenlang tegenover zijn vermaarde restaurant Lonny, en samen hebben wij het marketing idee achter zijn foodlijn in de vermaarde mandjes ontwikkeld. Ook was ik verantwoordelijk voor de vormgeving van zijn eerste kookboek en de verpakking van zijn gerechten. Hij is weer teruggegaan naar Bali waar hij een restaurant, D’Roemah, is begonnen. Op afstand volg ik hem bijna dagelijks en we hebben nog regelmatig contact.

​

Culinaire ervaring

Toen ik vorig jaar een paar maanden ernstig ziek was, stond hij ineens voor de deur met een fantastische maaltijd. Dat vond ik heel bijzonder. Lonny heeft van Indonesisch eten een culinaire ervaring gemaakt op het hoogste niveau en af en toe maak ik graag gebruik van zijn ideeën, zonder hem te kopiëren. Iedereen die kookt laat zich beïnvloeden, maar nadoen is geen optie. Iedereen heeft zijn eigen stijl. Of dat nou Lonny is, Lia Warani, Bep Vuijk of Rick Stein, ze hebben allemaal een eigen stijl. Zo heb ik de mijne, maar ik kijk wel naar wat anderen doen.

Dagelijks kijk ik ook op Indonesische websites voor nieuwe ideeën of om recepten te vergelijken, zodat ik er dan een nieuw eigen recept van kan maken. Op mijn manier en naar mijn smaak.